Familie in het buitenland: hoe zorg je ervoor dat je elkaar niet uit het oog verliest?

Stel je voor: je broers en/of zussen besluiten te emigreren naar het buitenland. Wat doet dat met jullie band? Hoe zorg je ervoor dat je elkaar niet uit het oog verliest? Het overkwam Catelijn de Jong (39) tot drie keer toe. Broer Dirk (50) verhuisde naar Canada, zus Inge (59) naar Nieuw-Zeeland en zus Anneke (58) naar Frankrijk. Ze vertelt over haar familie in het buitenland.

Lees ook
Oude vrienden online vinden: is dat slim? Twee verhalen…

Catelijn werd geboren als laatste in een gezin van zes kinderen. Het oogappeltje van de zes, zo werd ze vaak gezien. Met haar oudste zus Inge (59) scheelt ze maar liefst eenentwintig jaar. Inge was de eerste van het gezin die besloot te vertrekken uit Nederland. Naar Nieuw-Zeeland. Catelijn: “Ik was toen 11 jaar, zij 31. Eigenlijk kenden we elkaar nog niet echt toen Inge vertrok. Ik bedoel: wie ben je als je 11 jaar bent… Ik vond haar vertrek best heftig. Inge was altijd een beetje mijn grote voorbeeld. Nederland is niet haar land en daarom vertrok ze met haar man en zoontje van drie maanden naar de andere kant van de wereld om vervolgens een restaurant daar te beginnen. Zo stoer, maar ik vond het wel heel moeilijk.

Toen ik 15 jaar was kwam ze voor het eerst terug naar Nederland. Ik was een puber en had in eerste instantie zoiets van: wat kom je doen? Pas toen ik 20 jaar was ben ik zelf naar haar toegegaan in Nieuw-Zeeland en hebben we elkaar eigenlijk pas echt leren kennen. Toen was het goed.”

Een hechte band heeft Catelijn met haar andere zus, Anneke (58). Zij besloot in 2016 naar Frankrijk te emigreren, waar ze samen met haar partner gites verhuurd, Gites les Veinards. Catelijn: “Anneke was de derde die vertrok binnen ons gezin. Toen ze haar vertrek aankondigde, dacht ik: niet wéér eentje… Anneke heeft ook altijd een beetje over mij gemoederd, dus dat was weer wel een ding. Achteraf is het oké. Sinds Anneke in Frankrijk woont is onze band hechter. Wanneer we elkaar nu spreken gaat het meteen de diepte in. Het zijn geen oppervlakkige gesprekjes meer. Dat is fijn. Aan de andere kant: soms staat je hoofd er niet naar meteen een uur met iemand te praten, dus de drempel om te bellen naar mijn broer en zussen in het buitenland is er wel. Soms wil je gewoon even langswippen, een knuffel krijgen en weer verder.”

Broer Dirk verhuisde naar Canada toen Catelijn 17 jaar was. “Eigenlijk vind ik het heel vanzelfsprekend hoe de situatie nu is, met al die geëmigreerde broers en zussen. Pas op moeilijke moment besef ik dat het niet gebruikelijk is. Bijvoorbeeld toen mijn schoonzusje, de vrouw van Dirk, overleed in Canada. Ik wist meteen: ik boek een ticket en ga naar hem toe. Ik kon niet anders. Die week was heel intens. We hebben hem geholpen bij de uitvaart, de muziek uitzoeken et cetera. Maar als je dan weer terug in Nederland bent, denk je wel: shit, mijn broer zit daar alleen. In Canada. Zonder vrouw. Dat doet soms wel pijn, ja.”

Of Catelijn haar broer en zussen in het buitenland uit het oog verliest sinds hun vertrek? Catelijn: “Nee, nooit helemaal. Maar het is wel anders dan een broer of zus om de hoek. Naar Anneke in Frankrijk ga ik logischerwijs vaker dan naar mijn zus in Nieuw-Zeeland of mijn broer in Canada. De laatste keer dat we allemaal samen waren, was in 2015, met Kerstmis. Wat wel scheelt is dat de mogelijkheden van contact nu beter zijn dan vroeger. Vroeger moesten we elkaar faxen of brieven sturen. Nu is er WhatsApp, Facetime, Skype…”

Tips voor het omgaan met geëmigreerde familie? “Ga vooral niet te geforceerd contact willen zoeken met elkaar. Laat het gebeuren zoals het gebeurt. Anders maak je jezelf helemaal gek. Mijn zus Inge in Nieuw-Zeeland heb ik al sinds november niet echt meer gesproken. We appen wel eens, maar haar stem horen is alweer even geleden. Dat is prima. We zijn allebei druk en het komt zoals het komt. Hou vooral vast aan de mooie momenten die je wel samen beleeft. Want geëmigreerde familie heeft ook een goede kant: áls je elkaar ziet, is het niet vluchtig, maar gelijk erg bijzonder, hecht en intens.”

Heb jij familie in het buitenland?