Het is tegenwoordig niet zo moeilijk om vrienden van vroeger terug te vinden. Bijna iedereen staat wel ergens online. Is het niet op Facebook, dan misschien op LinkedIn of op een website als Schoolbank.nl. Is het slim om oude vrienden via internet op te speuren?
Online vrienden vinden: wel of niet doen
Je weet nooit van tevoren of het slim is om de draad weer op te pakken. Misschien zit de ander er totaal niet op te wachten of wellicht zijn er verschillende verwachtingen van zo’n hernieuwde kennismaking. Vraag je van tevoren af wat je ermee wilt. Wil je gewoon een keer hallo zeggen en ben je benieuwd hoe het de ander is vergaan, maak dat dan duidelijk in je communicatie. Maar je kunt in dat geval misschien ook even wachten tot er een reünie wordt georganiseerd (of doe dat zelf!). Ben je echt laaiend enthousiast dat je iemand weer hebt teruggevonden? Dan is het altijd het proberen waard. Twee lezeressen vertelden hoe het hen verging.
Geen succes: “Hij praatte zo graag”
Marian (51): “David en ik waren onafscheidelijk op de middelbare school, vooral in de eerste jaren. We leerden elkaar kennen in de brugklas tijdens het kennismakingskamp. Er waren twee scholen in ons dorp, een strenge en een feestschool, zoals we dat noemden. Ik werd tot mijn eigen ongenoegen naar die strenge gestuurd. Woest was ik en ik vind het nog steeds jammer, want ik heb daardoor de leukste feesten misgelopen. Voor David gold precies hetzelfde: ook hij moest van zijn ouders naar deze school. Al snel werden we de beste vrienden. We probeerden er met elkaar wat van te maken. Na school hingen we altijd bij een van ons thuis. Dat heeft een jaar of drie geduurd; in de bovenbouw verwaterde het contact. Tot ik vorig jaar een beetje zat rond te kijken op Facebook en ineens een David tegenkwam.
Onmiskenbaar de David uit mijn verleden, met zijn donkere krullen. Voor ik het wist, had ik een vriendschapsverzoek gestuurd. Nog diezelfde avond accepteerde hij dat en binnen de kortste keren zaten we uren met elkaar te chatten. Hij had van alles meegemaakt, geen leuke dingen, dus hij had een enorm verhaal. Dat zeg ik nu wat cynisch, want dat verhaal stopte dus niet. Kennelijk had David niet veel sociale contacten; hij klampte zich aan me vast. In het begin vond ik het leuk om een vriend van vroeger terug te hebben gevonden en luisterde ik geïnteresseerd en met medeleven. Maar langzamerhand begon ik me weer te herinneren waarom we elkaar uit het oog waren verloren. Het ging ook toen al altijd over David: hij kon het uren over zichzelf hebben. Ik voelde me heel bezwaard, maar ik heb het contact uiteindelijk toch laten doodbloeden. Na een tijdje gaf ook hij het op. Nee, vrienden van vroeger: voor mij hoeft dat niet meer. Ik heb genoeg leuke in het heden!”
Leuk contact: opnieuw boezemvriendinnen
Stefanie (58): “Mijn dochter vertelde mij een keer over Schoolbank.nl en ik vond dat zó’n leuk idee dat ik me meteen heb aangemeld. Op die site stond mijn vroegere school en ik heb alle foto’s zitten bekijken, énig vond ik het. Op een goed moment ben ik ook gaan zoeken naar de lagere school en ja hoor, ook die stond erop. Die school bestaat al lang niet meer, dus ik was best verbaasd. Ik kon me alle klasgenoten nog voor de geest halen en vooral Ingrid, want zij was mijn boezemvriendin tijdens de hele lagere schoolperiode. We gingen elk naar een andere middelbare school en hebben tranen met tuiten gehuild, maar dat mocht niet baten. Zo ging dat.
Ik kon zien dat Ingrid ook actief was op de website, dus ik dacht: ik stuur een berichtje met mijn mailadres. Dat was ik al helemaal vergeten, tot ze een maand later ineens reageerde; het bleek dat ze in het buitenland woonde. We zijn gaan mailen en toen ze een keer in Nederland was, spraken we af. Best eng vond ik het, maar dat was nergens voor nodig; we pakten de draad meteen weer op. Inmiddels woont Ingrid weer in Nederland, niet eens zo ver bij mij vandaan. We spreken geregeld af en zijn weer net zulke dikke vriendinnen als vroeger!”
